ترمه

باده ی شیدایی سپردیم به پیمانه ی دل؛

تا شکوه عشق ما فریاد شود.

از الفبای آشنایی پر کشیدیم تا بی کران دوست داشتن

تا عاشقانه ای باشد،

خالص و بی ریا؛

برای هر ستاره ای

که روشنای مهرش را،

به فراموشی خنده های سپید ماه سپرد.

"ترمه سلطانی هفشجانی"